معمولی

ماهان چند تا دیدار بدهکاری به من :) معمولی...

درگیر چیز خاصی نیستم. یک لمسی عمیق. بی خیال نرفتن دماوندبی خیال خوندن برای ارشد بی خیال تلاش خاصی برای اپلای بی خیال تو که داری میری بی خیال هر چی که باید خیلی ملو فقط صبح به صبح پامیشم میرم استخر و دقیقا 63 تا عرض میرم تا یک کیلومتر شنا کرده باشم. نه به چیزی فکر می کنم نه حتی اهنگی تو مغزم پخش میشه.وقتی تموم میشه چند دقیقه میشینم توی جکوزی بعد بدون عجله بر میگردم خونه. استراحت می کنم و ناهار می خورم یه چرخ تو نت میزنم شاید یه نگاه به کتاب زبانم کنم یه روز در میون هم میرم کلاس زبان عصرا 7:30 تا 9:30 آرومم بی خیالم نه چیز خاصی رو میخوام نه چیز خاصی منو میخواد منم یه آدم معمولی ام... معمولی...ادامه مطلب

من رویا پرداز و خیال باف بودم. از بچگی. ولی بودم، الان دیگه نیستم. انگاری که سقف رویاهام از سقف اتاقم کوتاه تر شده. از کی؟ نمی دونم . فقط اخرین روز هایی که هنوز رویا داشتم آخر سال اول دانشگاه بود. رویا داشتن با قصد انجام چیزی فرق داره. من رویای شاگرد اول شدن رو داشتم، از فکر کردن بهش لذت می بردم، رویای رفتن به استفورد، رویای کسی شدن که قبلا نبوده و اضافه کردن چیز خوبی به این دنیا. الان ندارمش. فقیر شدم. نمی دونم از کی احساس کردم که اصلا من رو چه به رویاها؟ همین که زندگی بره جلو به یه جایی میرسم دیگه نه؟ کجا؟ هر جا.  به هر ساحلی که انداخت منو همون جا استراحت می کنم. لش می کنم. خواستنِ چیزی سختی معمولی...ادامه مطلب

حالا 3 روز و 4 ساعت از وقتی خداحافظی کردیم می گذره و من هنوز گریه نکردم. اما دلم میخواستم قبل رفتن بغلت می کردم و اجازه میدادم اشکام جاری بشه. اما نکردم این کار رو. هنوزم گریه نکردم، دلمم نمی خواد از چیزی که تراژدی نیست، تراژدی بسازم. رفتن تو غم انگیز نیست. چون دیگه فهمیدم که این فاصله ی قلب هاست که مهمه نه فاصله ی جسم ها. تو هم قلبت به کس دیگه ای نزدیکه، پس فاصله تورو دور نمی کنه، چه بسا من آروم تر شم. چون دیگه این غصه که من رو میبینی و توجه نمی کنی از بین خواهد رفت. اما این جنونِ خواستن، نه!من هنوزم احساس نمی کنم که باهام بازی کرده باشی، اتفاقا صداقتت توی بیان انتخابت، جلوی هر چیزی رو میگیره معمولی...ادامه مطلب

دیروز با خودم گفتم که حتما مینویسم اما دیشب خیلی خسته و خیلی دیر برگشتم خونه. دیروز خدافظی فاطمه و هانیه بود. تو راه رفتن برای اولین بار پنچر شدم. بابام اومد کمکم و پنچری ماشین رو گرفت و رفتم. خب کلا خداحافظی، وقتی میدونی دیگه معلوم نیست کی ببینیشون، رنگ و بوی دلنشینی نداره طبیعتا...همون جا که بودیم ازش پرسیدم میشه بعد از این که رفت گمش نکنی؟ گفت باشه :)  به هر حال همین که آدم بدونه کجاست ، خیلی وقتا خودش خیلی دلنشین و آرامش بخشه، نه؟  باید واقعا یه تکونی به خودم بدم وگرنه از دست میره همه چی.  عمری دگر بباید بعد از وفات مارا  کین عمر صرف کردیم اندر امیدواری معمولی...ادامه مطلب

باز تابستون

باز خدافظی کردن

:|

تابستون هیچ وقت معنای فراغت داشتن نداشته برام.

از وقتی پنجم دبستان بودم تا همین حالا تابستونا خیلی درگیر درس بودم. کلاس های اضافه کلاس های المپیاد ترم تابستونی کار آموزی

از پارسال یه آپشن جدید هم که بهش اضافه شده گودبای پارتی رفتن و خدافظی کردنِ

شایدم من دارم بزرگش می کنم اما واقعا دلم تنگ میشه...

واقعا این تابستون ترکوندن داره؟بدبخت ترکیده خودش....

معمولی...